Columns

Vertrouwen

Corona: kring, krans. Het was één van de eerste Latijnse
woordjes die ik uit mijn hoofd moest leren. Bijna vijftig
jaar later doemt de oude associatie weer op. Pregnant op
de voorgrond in mijn gedachten. Twee talen, drie losse
woordjes, door de tijd heen onlosmakelijk met elkaar
verbonden. Zo leren we, onthouden we en worden we ons
bewust van verbanden.

Corona, de wereld lijkt in de ban van het grensoverschrijdende
virus en de daarmee gepaard gaande duivelse
dilemma’s, standpunten en keuzes. Politici, virologen,
economen, zorgverleners, artsen en burgers in ‘andere
functies’ moeten continu beslissingen nemen tussen
ogenschijnlijk meervoudig tegenstrijdige waarden. Tussen
acuut en langere termijn, privacy en gezondheid, totale
controle of burgerschap. En op grotere schaal, zoals
historicus en auteur Harari stelt: tussen nationale isolatie
of mondiale solidariteit?

‘Ik heb vertrouwen in zoveel goeds’

Is angst een slechte raadgever of brengt het ons de juist
realistische alertheid, voorzichtigheid en zorgvuldigheid,
die nu zo hard nodig is? Wat te doen en hoe het verloop
zal zijn... we weten het niet, om met de woorden van Roel
Coutinho te spreken.
Ook ik ben ongerust en weet ‘het’ niet. En bij niet weten
resteert geloof en vertrouwen. En ja, ik heb vertrouwen
in zoveel goeds – ik neem hierbij de verantwoordelijkheid
van mijn eigen subjectieve morele kompas – wat ik
nu, ten tijde van de coronacrisis, om me heen zie gebeuren.

Het sterkt mijn hoop, geloof en vertrouwen in een
koers naar een ‘betere’ wereld:
• Een wereld, waarin regeringsleiders de wetenschap als
leidraad ter harte nemen in plaats van de vrijheid van
meningsuiting van populistische manipulators. Een
wereld, waarin primair waarde wordt gehecht aan feiten,
vertrouwen wordt geschonken aan experts van het
‘weten’ en fakenews wordt bestempeld met het etiket
van ‘onverantwoordelijk’.
• Een wereld, waarin we ons allemaal bewust worden
van de onlosmakelijke verbondenheid met elkaar en
met de aarde. Dat zorgen voor de ander zorgen voor
jezelf is.
• Dat we vanuit dit éénheidsbesef de waarden van saamhorigheid,
gelijkheid en solidariteit omarmen. En
de autonomie en vrijheid, vanuit het perspectief van
diversiteit, respecteren en inzetten als kracht voor een
sterker samen.
• De garantie van een basisinkomen voor iedereen. Niet
enkel vanuit een gefragmenteerd economisch oogpunt,
maar vanuit een grondbeginsel en mensbeeld van
vertrouwen, solidariteit en zorgzaamheid. Vanuit de
overtuiging, dat ‘de meeste mensen deugen’, van betekenis
willen zijn indien ze erkenning krijgen. Dat we
allemaal willen bijdragen aan een groter geheel, waar
we zelf onderdeel van zijn.
• Dat de politiek partij- en grensoverstijgend gaat samenwerken
met het oog op cruciale mondiale vraagstukken,
zoals de vluchtelingenproblematiek en het
klimaat. Dat onze regeringsleiders, ‘significant others’
en besluitvormers daarmee een voorbeeldgedrag
tonen. Een voorbeeldgedrag aan alle burgers, vanuit
overtuiging en noodzaakbeleving. Weten wat te doen
en daarmee draagkracht creëren voor een humanitaire
olievlek en een mondiale bewustwording van de
betekenis van onze moeder Aarde. De noodzaak van
een mondiale solidariteit: I am because we are, we are
because the planet is.

Ik geloof, dat we dit allemaal willen. Ik vertrouw erop dat
we dit kunnen. Als we maar het ‘juiste weten’, ethisch
verantwoord worden voorgelicht, moreel worden geleid.
The circle of life. Corona: kring, krans. Ik kreeg het woord
op mijn twaalfde geleerd. Nu begin ik de betekenis pas
een beetje te begrijpen. •

Mei/juni 2020 | The Optimist NL