Blog

Opsoek naar Ubuntu in Verkiezingstijd | 16/27: Visie en Voorbeeldgedrag

Nelson Mandela zat 27 jaar gevangen om te volharden in zijn missie: een raciaal inclusieve democratie voor een land, waarin er gelijkheid was voor ieder mens, ongeacht huidskleur, afkomst, gender of geloofsovertuiging. Zuid-Afrika. Zijn missie en visie op de samenleving en leiderschap waren consistent qua voorbeeldgedrag. Want met een raciaal inclusieve democratie bedoelde hij ook een Zuid-Afrika, na zijn vrijlating vanwege de wettelijke opheffing van apartheid, waarin er gelijke behandelingen en kansen zouden komen voor de zwarte én blanke bevolking.

Hij droomde niet alleen van een ‘regenboognatie’, maar stond er ook openlijk voor op cruciale momenten. Zo dacht bijna de hele blanke staf van voormalig President de Klerk, dat ze op staande voet ontslagen zouden worden. Maar niets was minder waar: op basis van persoonlijke gesprekken, waar visie, grondhouding en kennis allemaal meetelden selecteerde hij zijn droomteam. Veel ANC-aanhangers vonden dit aanvankelijk moeilijk te verkroppen: ze wilden wraak als gerechtigheid. Het was een immense prestatie van Mandela om hen mee te krijgen in zijn visie, overtuiging en voorbeeldgedrag: ‘ In Africa there is a concept known as ‘Ubuntu’ – the profound sense that we are human only through the humanity of others; that if we are to accomplish anything in this world it will in equal measure be due to the work and achievements of others.’ En de rest is geschiedenis, maar laten we de legende en de diepgewortelde wijsheid van Ubuntu in leven houden

Want wat kúnnen onze aankomende leiders hiervan leren. En met name u, mevrouw Dilan Yesilgöz (bron: Journalist Jeroen Corduwener):

• U beweert dat u als zeven jarig meisje in een bootje naar Nederland kwam, als vluchtelingenkind. De werkelijkheid beschreef u notabene zelf, 20 jaar geleden: u werd met een door de Nederlandse regering betaald ticket met een KLM-vlucht naar Nederland gebracht, in het kader van gezinshereniging.
• U beweert dat u een korte tijd lid bent geweest van de Socialistische Partij (SP), waar u al snel vertrok. De werkelijkheid is dat u zeven jaar lid bent geweest van de SP, daar een bestuursfunctie vervulde en ondermeer een demonstratie leidde tegen het asielbeleid van toenmalig staatsecretaris Rita Verdonk, die volgens u asielzoekers als ‘derderangsburgers’ behandelde. ‘Als wij vijftien jaar later waren gevlucht, zat ik nu nog in een AZC, wachtend op het moment dat ik gedeporteerd zou worden’ waren uw woorden. Toen.
• U beweert dat u de SP en ook de PvdA/ Groen Links verliet omdat ze u als vluchteling, als slachtoffer behandelden. Volgens de SP klopt er niets van dat verhaal. Waarom zou u zich 7 jaar lang tegen wil en dank als slachtoffer laten behandelen, in het bestuur laten kiezen en een demonstratie organiseren tegen hardvochtig asielbeleid?
• U beweert dat u een naaste medewerker was van wijlen burgemeester Van der Laan van Amsterdam op het gebied van veiligheidsbeleid. Maar de werkelijkheid is, volgens collega’s uit die tijd, dat u één van de vele ambtenaren was op dat terrein. ‘Typisch Dilan, zichzelf groter maken dan ze werkelijk is’, aldus één van die collega’s in Follow The Money.
• Toen de ambities niet synchroon liepen met de carrière, waagde u de overstap naar de VVD, waar u als een waardige vervangster van Ayaan Hirsi Ali werd gezien: een allochtoon, maar toch Nederlands, uitgesproken en niet verlegen om van ideologie te veranderen als dat de loopbaan ten goede komt.
• Uw voorganger, meneer Rutte, grossierde in leugens, en deed dat tijdens zijn premierschap. Niet fraai, allerminst zelfs, maar we kunnen hem er niet op betrappen dat hij met leugen en bedrog de weg naar het premierschap plaveide. U wel. U schetst nu een beeld van uzelf dat niet strookt met uw verleden. En dus past u uw eigen geschiedenis aan. (Kijkt u daarom zo consequent graag naar de toekomst en niet naar het verleden?) U past uw eigen geschiedenis aan met als doel uw huidige rabiate, maar feitelijke onjuiste, standpunten over vluchtelingen te kunnen onderbouwen. Zo slachtoffert u niet alleen vluchtelingen voor uw eigen carrière. U verloochent vooral uw eigen afkomst. Dochter van een vader die gevlucht is, een mensenrechtenactivist en advocaat, en van een moeder die als directeur van een vluchtelingenorganisatie op de barricades stond voor belangen van vluchtelingen. U niet. Niet meer. U heeft de barricades ingeruild voor pluche, en verwerpt vanaf daar de standpunten die u eerst zo ferm en hard verkondigde. Wat moeten wij in Nederland met een premierskandidaat die haar principes openlijk verloochent, daarover bovendien aantoonbaar liegt en de belangen van vluchtelingen – waartoe ze zelf behoort – schoffeert ten behoeve van haar persoonlijke ambities?

Nelson Mandela zou zich omdraaien in zijn graf. Hij zou u vragen: 'Waarom poneert u uzelf zo 'stoer' ten koste van anderen en waarom durft u niet de waarheid te spreken?' Maar wij, wij hebben nog de vrijheid om te kiezen. Als u op mevrouw Yezilgöz stemt, klaag dan nooit meer dat u geen vertrouwen heeft in politici. U kiest dan zelf, niet enkel voor een IK-gerichte neoliberale rechtse koers, maar boven alles voor een onbetrouwbare leider.

Tot morgen!