Blog

Opsoek naar Ubuntu in Verkiezingstijd | 14/27: Stilte

Vandaag een dag van stilte.

Nelson Mandela had op Robben Eiland zijn eigen ‘stilteplek’. Op de binnenplaats van de gevangenis, in de hoek met zijn eigen planten. Hij had de stilte nodig om te kunnen reflecteren, tot bezinning te komen en stil te staan bij existentiële vraagstukken omtrent zijn ideologie, missie en strategie.

Het verlangen naar rust, stilte en eenvoud wordt vaak gevoed door een gemis. We zijn vervreemd van een cultuur van verstilling. Stilte en rust zijn verleidelijk om toe te laten, maar kunnen ook confronterend zijn, want wie op zoek gaat naar rust, kan onrust tegenkomen.  

De behoefte aan bezinning en verstilling heeft ook te maken met onze haastige en oppervlakkige leefstijl die als onbevredigend en zelfs ziekmakend wordt ervaren. Is het niet bij politici dan zien we het wel om ons heen: steeds meer jongeren kampen, in een samenleving die gestoeld is op ‘de groeiende economie’ met burn-out verschijnselen. Stilte roept wezenlijke vragen op. Zijn we met elkaar verbonden? Hoe is onze verhouding tot de natuur? Wat is een zinvol leven? Wat is vrijheid? Deze vragen noodzaken tot reflectie en die vraagt op haar beurt om verstilling.

Ik zou willen dat onze lijsttrekkers een paar dagen ‘stilte’ zouden krijgen dan wel zouden nemen als voorbeeldgedrag. Om vervolgens ons mee te nemen in hun bezinningsvragen: Wat is mijn ideologie? Wat is de ideologie van onze partij en hoe past die in de wereld waarin we nu leven op weg naar de toekomst?

Ik hoor die bezinningsvragen nog te weinig in al die debatten.

Vandaag, hierbij een pleidooi voor stilte.

Tot morgen!