Blog
Opsoek naar Ubuntu in Verkiezingstijd | 11/27: Klimaat
Oorlogen, pandemieën en nationale zogenaamde crises. Als we de onmacht qua invloed op ‘het grotere geheel’ ervaren ligt het gevaar van egocentrisch korte termijn denken (en stemmen) op de loer. Het diepere misverstand en gevaar is, dat we ons geen onderdeel van ‘het grotere geheel’ meer voelen: de vervreemding van ‘de ander’ en van de wereld. De (ooit)Perzische dichter Rumi verwoordde de essentie van Ubuntu op een prachtige wijze: ‘Je bent geen druppel in de oceaan. Je bent de volledige oceaan in een druppel.’ Nelson Mandela maakte Ubuntu ook heel persoonlijk: ‘You are the personification of Ubuntu. I am what I am because of who we all are and we are all dependent on the interconnectivity of all species.’
Een alleszeggende ervaring in Zuid-Afrika (uit mijn boek ‘Opsoek naar Ubuntu’):
Ik ben op weg naar Herberg Oasis in Cederbergen. Ik zet het nummer van Stef Bos Rode aarde en zwarte bloed even op zacht, want ik wil aandachtig zoeken en kijken waar ik die afdraai moet nemen op de R303, de weg van Ceres naar Clanwilliam. Dit roodoranje en droge landschap met immense open vlaktes, diep ravijnen en spectaculaire watervallen lijkt bijna onaards. Of juist zo aards dat ik mij op een andere planeet waan dan de aarde die ik ken. Bij aankomst in de herberg valt mijn oog op de oude boom. Zijn wortels groeien woekerend door het landschap, ook bovengronds. Die groeiende wortels, deels bovengronds, zorgen voor een ongelooflijk hobbelend terras. Het is uitkijken geblazen met lopen of een terrastafeltje neerzetten. De overkapping, het dakterras is opengesteld voor de takken en bladeren van de boom. Het is de overkapping om de boom heen. Het lijkt niets, maar zegt alles. De boom staat centraal, de boom wordt volledig gerespecteerd. Het terras van de herberg, en daarmee de visie van de ondernemer staat symbolisch in dienst van de boom. De mens, de bezoekende gast, als onderdeel van de natuur. De klant is misschien koning, maar de boom is keizer.
Enkele jaren geleden, niet lang voor zijn overlijden, schreef Desmond Tutu in Sustainable Development:‘Commons thinking, ecological intelligence and the ethical and moral framework of #Ubuntu: An imperative for sustainable development:
We zijn volledig afhankelijk van de ecosystemen die ons ondersteunen, dus om die ecosystemen als 'ons' te zien, als een systeem waarin we zijn ingebed, als een verlengstuk van ons wezen, pragmatisch en nauwkeurig. Net als de traditionele praktijk van Ubuntu. Als Ubuntu ons aanmoedigt om te cultiveren en voor onszelf te zorgen, voor onze families en onze broeders, zo moeten we ook zorgen voor ons grotere, uitgestrekte lichaam - het veld, de struik, de bodem, de lucht, het water en de wetlands. We moeten de cirkel van onze Ubuntu verbreden naarmate we ons bewust worden van de totaliteit van wat we zijn. Onze lichamen strekken zich uit in de bodem, in de lucht, in de rivieren en oceanen. Onze families omvatten onze honden, katten, paarden, runderen. Onze soort is een cel in een groter organisme, een planetair lichaam dat functioneert om het leven op aarde in stand te houden. Dit organisme, dat door sommigen Gaia wordt genoemd, heeft de atmosfeer van de planeet getransformeerd naar enorm opgesloten hoeveelheden koolstof in de lichamen van levende organismen die steenkool, olie en aardgas zijn geworden. Gaia matigt de waterkringloop met levende wetlands en stroomgebieden, wijzigt het klimaat met verkoelende bossen en creëert het gesteente van de zeebodem met de skeletten van mariene organismen. Een cel die zijn rol in het organisme is vergeten, wordt een kanker in het lichaam. Het vermenigvuldigt zich en neemt voedingsstoffen op zonder verwijzing naar de organen en systemen eromheen, en overweldigt ze uiteindelijk. Een mens zonder respect voor Ubuntu is een kankergezwel in zijn gemeenschap. Laten we geen kanker op aarde zijn.’
Ik raak steeds meer verbijsterd. Het zou toch niet anders kunnen zijn dan dat het ‘klimaat’ de allerhoogste prioriteit van iedere partij zou moeten zijn op weg naar de verkiezingen? Geen enkel ander onderwerp kan toch belangrijker zijn de bestaanszekerheid van de aarde en daarmee van ons en onze (achter)kleinkinderen? Hoe is het mogelijk, dat alleen PvdD, PvdA/GL, Volt CU en D66 het klimaat als absoluut speerpunt op de agenda hebben staan? Als u zorg, wonen en bestaanszekerheid belangrijk vindt, zie dit dan a.u.b. in het grotere overkoepelende geheel: de aarde als onze bedreigde woonplek, waarvoor we meer dan dringend moeten zorgen, voor onze eigen bestaanszekerheid als mensheid.
Jan Terlouw doet vandaag met klem een oproep, met het oog op de aankomende verkiezingen, om het klimaatprobleem onder ogen te komen en om hoe dan ook te stemmen op uw partij van voorkeur, die het klimaat bovenaan heeft staan:
‘Enkele weken geleden heeft de wetenschap bekend gemaakt dat er een kantelpunt bereikt is voor wat betreft de ijskap op westelijk Antarctica. Al het ijs daar zal smelten, wat we ook doen. Door menselijk handelen zal de zeespiegel wereldwijd meters stijgen. Dat zal voor een aantal laaggelegen gebieden catastrofaal zijn. Het mag natuurlijk geen aanleiding zijn om maatregelen tegen de klimaatverandering te verminderen of niet te intensiveren. Er zijn nog meerdere kantelpunten in het vooruitzicht als we als mensheid de natuur niet meer gaan beschermen.’
Als u zich óók realiseert, dat het klimaat het alles overheersende probleem van de nabije toekomst gaat worden en dat een leef- en bewoonbare aarde, de bestaanszekerheid voor uw (klein)kinderen, het meest wezenlijke is om achter te laten, laat uw stem op 22 november dan gericht gelden. U bent geen druppel in de oceaan, maar de hele oceaan zit in u en in ieder kleinkind straks. Besef, wij zijn de aarde.
Wordt vervolgd...
Tot morgen.
